κάτακρος

κάτακρος, -ον (Α)

1. αυτός που βρίσκεται στο άκρο, ο ακρότατος

2. (το ουδ. ως επίρ.) κατάκρον

στο ακρότατο σημείο.

επίρρ...

κατάκρως (AM)

πάρα πολύ, παντελώς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -ακρος (< ἄκρος), πρβλ. έπ-ακρος, ύπ-ακρος].